A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami (Mt 1,22-23)

Patrzymy na ludzkie Dziecię w żłóbku, a mówimy - Boże. Od tego, co słabe, spodziewamy się mocy. Trzeba mieć mądrość, jak magowie ze wschodu, żeby w odartym z władzy Dzieciątku zobaczyć władzę absolutną. Skoro Bóg narodził się w stajni, to nikt nie powinien się lękać, że jego serce jest zbyt nędzne, żeby w nim mogło narodzić się Dziecię.

Czas Bożego Narodzenia to szczególny czas bliskości Boga. Bardzo potrzebujemy tej bliskości - zwłaszcza teraz. Bliskości Boga i drugiego człowieka. Ludzkość może iść naprzód dzięki wielu osobom, które nawet w czasach wstrząsów i niepewności niosą pomoc innym. Pomoc wzajemna toruje drogi w przyszłość. Nie ulegajmy rozczarowaniu, z uwagą wypatrujmy znaków nadziei, by troski nie zgasiły światła dobroci. Potrzebujemy siebie nawzajem bardziej niż kiedykolwiek. Ojciec Święty Franciszek przypomina nam o tym z całą mocą: „Nikt nie ocala się sam”. Poza ludzką niemocą odsłania się nowy horyzont. Czy będziemy umieli go rozpoznać? Żłóbek i choinka są znakami nadziei. Nie zatrzymujmy się jednak na samym znaku, ale odkrywajmy jego znaczenie, to znaczy pójdźmy do Jezusa, wejdźmy w miłość Boga którą On objawił, w nieskończoną dobroć której pozwolił zabłysnąć nad światem.