Bywa, że nawet po latach bycia w Kościele, przychodzi pewien kryzys, ciemność, która jest tak zaskakująca i druzgocąca, że traci się orientację, grunt pod nogami. Nawet sam Pan Bóg wydaje się nieobecny, daleki. Wiele osób na tym etapie odpuszcza. Nieraz wycofuje się, odchodzi. Czasem gorsząc się sobą - oskarżając się za tę ciemność, czasem Panem Bogiem - skoro kocha, to dlaczego znika? Podczas rekolekcji, będziemy starali się poznać sposoby działania Boga w sercu człowieka. Serce, które stworzył dla siebie, by było miejscem, w którym chce On przebywać na zawsze.

W tym roku rekolekcje wielkopostne - jeśli tylko chcemy - możemy przeżyć we własnym domu.

Wszyscy wokół - i z każdego niemal odbiornika medialnego - przede wszystkim mówią - o epidemii.

To rzeczywiście ważny temat – ale nim nie można żyć, on bowiem nie ma w sobie życia – dla nas.

Panem życia jest Bóg.

I do Niego przede wszystkim – powinniśmy kierować swe myśli.

Ograniczenie naszej wolności poruszania się i gromadzenia, nie może ograniczać naszych myśli, ani tym bardziej osłabiać naszej wiary, miłości i nadziei. Rekolekcje dobry czas na przemyślenie na nowo wartości którymi kieruję się w życiu, to także czas szczególnej bożej łaski

Ojciec Marek, rektor kolegium pijarskiego w Łowiczu – zaproponował abym poprowadził w tym roku rekolekcje. Z powodu kwarantanny nie mogę udać się do pijarskiego kościoła osobiście – ale mogę dotrzeć za pomocą słowa i obrazu poprzez współczesne możliwości techniczne. Tematem tych rekolekcji jest nasze ludzkie życie, które winno być „Drogą do Boga”. Niechaj w tej drodze naszego życia, której fragmentem jest obecny trudny czas, towarzyszy nam Maryja – Matka Łaskawa – a także aniołowie i święci. A Bóg – dla którego nie ma żadnych barier, których by nie mógł pokonać – niech darzy nas pełnią łaski.