Hasło wydarzenia brzmi Pielgrzymi nadziei.

Podczas Roku Jubileuszowego, zostaną dokonane kanonizacje dwóch błogosławionych: bł. Karola Acutisa (podczas Dnia Młodzieży) oraz bł. Piotra Jerzego Frassatiego (podczas Dnia Dzieci).

Odpust jubileuszowy będzie można uzyskać również, odwiedzając kościół jubileuszowy indywidualnie lub grupowo, a przy tej okazji odprawiając adorację i rozmyślanie, zakończone modlitwą „Ojcze nasz”, Wyznaniem wiary i modlitwą do Maryi.

Co to jest odpust?

Odpust jest to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienia ze skarbca zasług Chrystusa i Świętych (Indulgentiarum Doctrina, n.1).

Pojednanie grzesznika z Bogiem i Kościołem dokonuje się poprzez sakrament pokuty, w którym zostaje zgładzona wina penitenta. Jednak nauka Kościoła o czyśćcu ukazuje, że nawet wtedy, gdy wina została odpuszczona w sakramencie pojednania pozostaje jeszcze kara za popełnione zło, którą grzesznik musi spłacić, aby w pełni się oczyścić (Indulgentiarum Doctrina, nr 3).

Kara za popełniony grzech to z jednej strony pokuta naznaczona przez spowiednika oraz własne praktyki pokutne, które składają się na zadośćuczynienie za wyrządzone zło; a z drugiej strony to naturalne skutki grzechu, które Bóg na podstawie praw przyrody przywiązał do pewnych grzesznych czynów, np.: marskość wątroby przy grzechu pijaństwa.

Jednak łatwo można zauważyć, że dzisiejszy sakrament pojednania uwalniając penitenta z winy grzechu, nie zawsze stosuje pokutę umożliwiającą w pełni uwolnić się od kary. Dlatego kara, pozostająca po odpuszczeniu winy, która jest przynależna za ten grzech, musi być odpokutowana albo w tym życiu poprzez uczynki miłosierdzia, albo w przyszłym życiu przez odpokutowanie kar czyśćcowych.

Kościół wyszedł także z pomocą pokutującemu grzesznikowi poprzez naukę o odpustach.

Tak więc, Odpust jest to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienia ze skarbca zasług Chrystusa i Świętych (Indulgentiarum Doctrina, n.1).

WARUNKI ZYSKANIA ODPUSTU ZUPEŁNEGO

1. Stan łaski uświęcającej

2. Przyjęcie Komunii św. (z jedną przyjętą Komunią św. może być związany jeden odpust zupełny)

3. Modlitwa w intencjach wskazanych na dany dzień przez Ojca św. (np. Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga)

4. Decyzja o zerwaniu z przywiązaniem do jakiegokolwiek grzechu, także lekkiego, czyli decyzja o nawróceniu (ten warunek jest chyba najtrudniejszy do spełnienia)

5. Wierni będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli „pobożnie nawiedzą dowolne miejsce Jubileuszowe” i przeżyją chwilę adoracji eucharystycznej lub medytacji, zakończonych modlitwą „Ojcze nasz”, wyznaniem wiary i modlitwą do Maryi.

Informacje dodatkowe:

Odpust można ofiarować za osobę zmarłą lub za siebie. Nie można go ofiarować za inną osobę żyjącą.

Przyjęcie Komunii św. i wypełnienie pozostałych warunków zyskania odpustu zupełnego nie musi mieć miejsca tego samego dnia, jednak stan łaski uświęcającej jest wymagany w czasie spełniania wszystkich poszczególnych warunków.

Odpust można ofiarować przy pomocy np. takich słów:

Panie Boże, pragnę ofiarować Ci odpust zupełny związany z przyjętą Komunią św., z modlitwą w intencjach Ojca św. i z... (wymienić konkretną spełnioną czynność). Ofiaruję ten odpust za zmarłego (zmarłą) ..., ofiaruję go za siebie.

Zawsze, ilekroć w kościele jest możliwość uzyskania odpustu zupełnego, dodaje się modlitwę w intencjach Ojca Świętego, są to tzw. intencje papieskie.